febin77  (14 years ago)
hai dear

sepehr00  (14 years ago)
ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﮔﺎﻡ ﻫﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﭘﺮﻙ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﻔﻬﻴﻢ ﻛﺮﺩﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻗﻠﺐ ﺳﺮﺩﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺯ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﭘﺮﻱ ﺍﺯﺑﺮﮒ ﻳﺎﺱ ﺗﺎ ﻃﻠﻮﻉ ﺳﺮﺥ ﮔﻞ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﺴﻴﻢ ﺷﺎ ﻣﮕﺎﻩ ﺑﺮﮒ ﺯﺭﺩ ﻳﺎﺱ ﻫﺎﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﺰﺍﻥ ﻗﻠﺐ ﻫﺎﻣﺜﻞ ﺩﺷﻤﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺟﻨﮓ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺩﺭ ﺳﻜﻮﺕ ﺩﺷﺖ ﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻱ ﻏﻤﮕﻴﻦﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﻌﺪ ، ﺩﺳﺖ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎ ﻳﺶ ﺭﺍﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻬﺎ ﺭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ﭘﺮ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﺣﺲ ﻟﻄﻴﻒ ﻻﺑﻪ ﻻﻱ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭘﺮﻧﻮﺭﺷﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭼﺎ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻛﺸﻴﺪ ﺍﺯﻧﻘﺎﺏ ﺷﻮﻡ ﻇﻠﻤﺖ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺍﺯﻣﻴﺎ ﻥ ﮊﺍﻟﻪ ﻫﺎ ﺟﺮﻋﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺑﺎ ﻧﻲ ﺭﺍﭼﺸﻴﺪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺑﻬﺎ ﺟﺎﻥ ﻫﺪﻳﻪ ﺩﺍﺩ ﺳﺨﺘﻲﻭ ﻧﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ******* ﻣﺮﯾﻢﺣﯿﺪﺭﺯﺍﺩﻩ*************

arya2085  (14 years ago)
ﯾﻚ ﺳﺒﺪ ﭘﺮ ﺯ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖﺭﻭﯼ ﯾﻚ ﺳﻔﺮﻩ ﺍﺣﺴﺎﺱﻛﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﯿﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱﻋﺸﻖ ﺗﻮﻗﻄﺮﻩ ﺍﺷﻜﯽ ﺍﺳﺖﻛﻪ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﺖ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖﺭﻭﺡ ﺗﻮ ﯾﻚ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖﺣﺲ ﻣﻦﭼﻮﻥ ﯾﻚ ﻣﻮﺝﺩﺭ ﺗﺐ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺩﺭﯾﺎﺳﺖﺩﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﯼ ﺩﺳﺘﺖ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖﭼﺸﻢ ﺗﻮﺭﻧﮓ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺍﺳﺖﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﮒ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ.

hadi6528  (14 years ago)
Kheyli mamnon babate acceptet

sepehr00  (14 years ago)
ﺳﺮ ﺷﺐ، ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡﻭ ﺩﻟﻢ، ﻟﮏ ﺯﺩﻩ ﺗﺎﺑﭽﮑﻢ ﺍﺯ ﻟﺐ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺣﯿﺎﻁﻧﻢ ﺁﺑﯽ ﺑﺰﻧﻢ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺭﺍﯾﺎﮐﺮﯾﻤﯽ ﺑﻪ ﺩﻟﻢ ﭘﺮ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﺧﻨﮏﺗﮑﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﺑﺨﻮﺭﻡﺟﺮﻋﻪ ﺁﺑﯽ ﻟﺐ ﺣﻮﺽﺑﭙﺮﻡ ﺗﺎ ﻟﺐ ﺑﺎﻡﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻗﺎﺻﺪﮎ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺭﻫﺎﺭﻗﺺﮐﻨﺎﻥ، ﺩﻝ ﺳﭙﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻧﺴﯿﻢﻣﺎﻫﯽ ﺗﻨﮓ ﺑﻠﻮﺭﺩﺭ ﺩﻝ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﻣﻦﺑﺎﻟﻪ ﻣﯽﺟﻨﺒﺎﻧﯿﺪﻣﻦ، ﭼﻪ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺣﺠﺎﺑﯽ ﺩﺭ ﻣﻦﻭﻗﺖ ﺁﻥﺳﺖ ﺩﮔﺮ ﺑﺮﺧﯿﺰﺩﻫﻢﭼﻮ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻟﺐ ﺣﻮﺽﺳﯿﻨﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺟﺰ ﺍﻭﮔﺎﻩ ﯾﮏ ﭘﻮﻟﮏ ﺳﺮﺥﮔﺎﻩ ﯾﮏ ﺷﺎﭘﺮﮎ ﻣﺴﺖ ﺭﻫﺎﺷﺮﻡ ﯾﮏ ﺷﺎﺧﻪ ﺑﯿﺪﺭﺍﺯ ﻧﺎﺯ ﮔﻞ ﻣﺤﺒﻮﺑﻪﺷﺐﻗﺎﻣﺖ ﭘﯿﭽﮏ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺻﺒﻮﺭﺳﯿﻨﻪﺍﻡ ﻣﻨﺰﻝ ﻧﻮﺭﻋﺪﻡﺁﺑﺎﺩ ﻭﺟﻮﺩﻣﻦ، ﭼﻪ ﺑﯽ ﻣﻦ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖﮔﻞ ﺳﺮﺧﻢ ﺷﺎﯾﺪﯾﺎ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﺪﺑﺪﻩ ﺧﻮﺏ ﻭ ﻧﺠﯿﺐﭼﻤﻨﻢ، ﯾﺎﺳﻢ، ﮔﺎﻫﯽ ﺷﺒﻨﻢﺭﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻦﺟﻨﺲ ﺍﺑﺮ ﺍﺳﺖ ﭼﺸﻤﻢﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﭘﺮ ﺭﺍﺯﺭﻭﺡ ﻣﻦ ﺟﻨﺲ ﺧﺪﺍﻧﻔﺴﻢ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﭘﺎﮎ ﻧﯿﺎﺯﻧﯿﻤﻪﺷﺐ، ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡﻧﻢ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺣﯿﺎﻁﻣﺎﻫﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﺣﻮﺽﻗﺎﻣﺖ ﭘﯿﭽﮏ ﺑﺎﻍﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﺸﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﺑﻢ ﺯ ﻣﻦ، ﺁﯾﺎ ﮐﻪﻧﺸﺎﻧﯽﺻﺪ ﺷﻮﻕﻫﯿﭻ ﻫﯿﭽﻢﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﺍﯾﺮﺍﻥ ﻋﺸﻖ

arya2085  (14 years ago)
ﭼﻮ ﻧــﯽ ﮔﺮ ﻧﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺳﻮﺯ ﺟـﺪﺍﻳـﻲﻧﻴﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﻢﺑﻪ ﻳﺎﺩﺕ ﺍﯼ ﭼـﺮﺍﻍ ﺭﻭﺷـﻦ ﻣـﻦﺯ ﺩﺍﻍ ﺩﻝ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺩﺍﻣـﻦ ﻣـﻦﺯ ﺑﺲ ﺩﺭ ﺩﻝ ﮔﻞ ﻳﺎﺩﺕ ﺷﮑﻮﻓﺎﺳﺖﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺑـﻮﯼ ﮔـﻞ ﭘﻴــﺮﺍﻫﻦ ﻣـﻦﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﻨﻢ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﺍﺭﺩﻟـﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﻟـﯽ ﺑـﯽ ﺗـﺎﺏ ﺩﻳﺪﺍﺭﺗﻮ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺷﺒﻨﻢ ﭼﻪ ﺳﺎﺯﻡﻧﻪ ﺗـﺎﺏ ﺩﻭﺭﯼ ﻭ ﻧﻪ ﺗﺎﺏ ﺩﻳــﺪﺍﺭﺳـﺮﯼ ﺩﺍﺭﻳـﻢ ﻭ ﺳـﻮﺩﺍﯼ ﻏـﻢ ﺗـﻮﭘـﺮﯼ ﺩﺍﺭﻳـﻢ ﻭ ﭘــﺮﻭﺍﯼ ﻏﻢ ﺗـﻮﻏﻤﺖ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﺩﻟﮕﺸﺎﺗـﺮﺩﻟـﯽ ﺩﺍﺭﻳـﻢ ﻭ ﺩﺭﻳــﺎﯼ ﻏﻢ ﺗـﻮ***

RAMID80  (14 years ago)
باید به فکر غصه گل بود فکر غروب ساکت یک خورشید،باید ز درد آینه ویران شد از غصه سپیده به خود لرزید،باید به فکر کوچ پرستو بود در فکر یک کبوتر بی پرواز،باید به جای یک دل تنها بود آرام و ارغوانی و بی آغاز،باید به حرمت غم یک گلدان آشفته بود و خم شد و ویران شد،وقتی کسی ز غربت غم تنهاست باید شکسته گشت و پریشان شد،باید میان خاطره کودک چیزی شبیه لطف عروسک بود،باید برای پنجره ای تنها یک سایبان ز ساقه پیچک بود،باید برای تشنگی یک یاس زیباتر از تصور باران شد،باید برای تازه شدن گل داد تسکین روح خسته یاران شد،باید فضای نیلی رویا را گاهی برای پونه مهیا کرد،باید هوای سرخی رز را داشت از آسمان ستاره تمنا کرد،باید به خاطر گل یخ پژمرد فکر پرنده های طلایی بود،باید سکوت آینه را فهمید در انتظار صبح رهایی بود،باید به فکر حسرت شبنم بود فکر سپیدی غزل یک یاس،فکر پناه دادن یک لاله فکر غریب ماندن یک احساس،باید برای پونه دعایی کرد زیر عبور تند زمان تنهاست،باید شنید قصه دریا را تا دید او برای چه در غوغاست...

sepehr00  (14 years ago)
ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦﻧﯿﺴﺖﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺧﺎﮎ ﻭﻃﻦﻧﯿﺴﺖﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻧﻮ ﺁﻥ ﻭﻃــــﻦ ﺩﺍﻧﺶ ﻭﺻﻨﻌﺖﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺍﻧﮕﯿــــــــــﺰﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥﮐﻬﻦ ﻧﯿﺴﺖﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﻭ ﯾﺰﺩ ﻭ ﻗﻢ ﻭ ﺳﻤﻨﺎﻥ ﻭﻟﺮﺳﺘﺎﻥﻟﻄﻔﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻠﮕﺮﯼ ﻭ ﻧﯿﺲ ﻭﭘﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﺑﺤﺮ ﺧﺰﺭ ﻭ ﺳﺎﺣﻞ ﮔﯿﻼﻥﻣﻮﺟﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﻞ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﻋﺪﻥﻧﯿﺴﺖﺩﺭ ﭘﯿﮑﺮ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺩﻻﻭﯾﺰ ﺷﻤﯿﺮﺍﻥﻋﻄﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﻓﻪ ﯼ ﺁﻫﻮﯼ ﺧﺘﻦﻧﯿﺴﺖﺁﻭﺍﺭﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺣﯿﺮﺍﻥﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺭﻭﻡ ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦﻧﯿﺴﺖﺁﻭﺍﺭﮔﯽ ﻭﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﺷﯽ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽﺳﺖﺩﺭﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺘﺎﺵ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺮﮐﻬﻦ ﻧﯿﺴﺖﻣﻦ ﺑﻬﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﻏﺰﻝ ﺳﻌﺪﯼ ﻭﺣﺎﻓﻆﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻓﻬﻢ ﺳﺨﻦﻧﯿﺴﺖﻫﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﺯﻧﺪ ﻃﻌﻨﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻭﺍﯾﺮﺍﻥﺑﯽ ﺷﺒﻬﻪ ﮐﻪ ﻣﻐﺰﺵ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺑﻪﺗﻦ ﻧﯿﺴﺖﭘﺎﺭﯾﺲ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖﭼﻮﺗﻬﺮﺍﻥﻟﻨﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﻻﻭﯾﺰﯼ ﺷﯿﺮﺍﺯ ﮐﻬﻦ ﻧﯿﺴﺖﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺁﻟﭗﭼﻮﻥ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﻟﺒﺮﺯ ﭘﺮ ﺍﺯ ﭼﯿﻦ ﻭﺷﮑﻦﻧﯿﺴﺖﺍﯾﻦ ﮐﻮﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﻣﺎﻭﻧﺪﺍﯾﻦ ﺭﻭﺩ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺭﻭﺩ ﺗﺠﻦﻧﯿﺴﺖﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮﻋﻈﯿﻢ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺷﻬﺮﻏﺮﯾﺐﺍﺳﺖﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦﻧﯿﺴﺖ

arya2085  (14 years ago)
ﺷﻤﻊ ﺍﮔﺮ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪ ﺧﯿﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻧﺪﯾﺪﺁﻩ ﻋﺎﺷﻖ ﺯﻭﺩ ﮔﯿﺮﺩ ﺩﺍﻣﻦ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺭﺍﺩﯾﺪﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﻥ ﻧﺎﺣﻖ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﻤﻊ ﺭﺍﭼﻨﺪﺍﻥ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﺪﺍﺩ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺳﺤﺮ ﮐﻨﺪﺷﻤﻊ ﮔﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﭘﺲ ﮐﺸﺘﻦ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪﮔﺮﯾﺴﺖﻗﺎﺗﻞ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﺑﯿﺠﺎ ﮔﻨﻬﺶ ﭘﺎﮎ ﻧﺸﺪﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﮐﺴﯽ ﺟﺰ ﻏﻢ ﺳﺮﺍﻍ ﺧﺎﻧﻪ ﯼﻣﺎ ﺭﺍﺑﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﺟﻐﺪ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﯼﻣﺎ ﺭﺍﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﻏﻤﺶ ﻫﺮ ﺷﺐﺑﻪ ﺑﺎﻟﯿﻨﻢﭼﻪ ﺳﺎﺯﻡ ﮔﺮ ﮐﻪ ﻏﻢ ﻫﻢ ﮔﻢ ﮐﻨﺪﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﯼ ﻣﺎ ﺭﺍ

sepehr00  (14 years ago)
ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻭﺣﺸﯽ ﺩﺷﺖﺍﻣﯿﺪﻡ ﻭﻗﺖ ﺳﺤﺮ ﺷﺪ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺷﺐﺭﻓﺖ ﻭ ﻓﺮﺩﺍﯾﯽ ﺩﮔﺮ ﺷﺪ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡﺗﻨﻬﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﺎﻥﺳﯿﻞ ﻏﻤﻬﺎ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻭﺣﺸﯽﺩﺷﺖ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﻭﻗﺖ ﺟﺪﺍﯾﯿﻬﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺷﮑﻢ ﺭﻭﯼ ﮔﻮﺭ ﺩﻝ ﭼﮑﯿﺪﻩ ﺑﺮﺧﺎﮎ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺗﯿﺮﻩ ﺍﯼ ﭘﺎﺷﯿﺪﻩ ﺷﺒﻨﻢﻣﻦ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﺮ ﺭﺍﻩ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪﺳﺮ ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪ ﺍﺯ ﺧﺎﮐﻬﺎﯼ ﺗﯿﺮﻩ ﻏﻢ********** ﻣﻦ ﻣﺮﻏﮏ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩﺍﯼ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭﻡ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎﭼﺸﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻡ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺗﺎﺳﺤﺮ ﮔﺎﻫﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺍﻡﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺍﻡ **********ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﻏﻤﻬﺎ ﻣﺮﺍ ﮐﺸﺖﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺁﺯﺍﺭ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻣﺮﺍ ﮐﺸﺖﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺁﺗﺸﻢﺯﺩ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﯽ ﻫﻤﺰﺑﺎﻧﯽ ﺁﺗﺸﻢ ﺯﺩ********** ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺩﻩ ﻫﺎﻣﺴﺘﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺟﺰ ﺍﺷﮏ ﻏﻢ ﺩﺭ ﺳﺎﻏﺮﻫﺴﺘﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﺧﺪﺍﻫﻢ ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﻤﺪﺭﺩ ﺩﻝ ﺷﺐﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ********** ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺁﻥ ﺳﺎﻏﺮﺑﺸﮑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻣﻦ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺍﺯﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺲﺍﺳﺖ ﺁﺧﺮ ﺟﺪﺍﯾﯿﻬﺎ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺳﺮﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﻫﺎﯼ ﺗﯿﺮﻩ ﻏﻢ **********ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﻦ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﻡﺍﯼ ﻗﺼﻪ ﮔﻮﯾﺎﻥ ﻭﻓﺎ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻡ ﺁﻩﺍﯼ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﻫﺎﯼ ﺭﻩ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺷﺖﺳﻮﯼ ﺩﯾﺎﺭ ﺁﺷﻨﺎﯾﯿﻬﺎ ﺑﮑﻮﭼﯿﺪ ﺑﺎﻣﻦﺑﻤﺎﻧﯿﺪ ﺑﺎﻣﻦ ﺑﺨﻮﺍﻧﯿﺪ